De onthoofding van de democratie

Onze voorzitter, Bart De Wever, had het de voorbije jaren zeer vaak over ‘België is het land van twee democratieën’. Sedert kort heeft Bart zijn standpunt anders verwoord: ‘België is niet langer een democratie’. 

En zoals meestal het geval is, heeft onze voorzitter met deze uitspraak gelijk, we gaan daar straks verder op in, maar laat ons het eerst hebben over de horror van echte onthoofdingen.

Islamistische moordpartijen

Na de terreuraanslagen in Frankrijk en in België waarbij moslimterroristen met zware wapens en explosieven met één knal talloze slachtoffers maakten, hebben zij hun strategie gewijzigd. Veel is er niet over te vinden op het internet, maar ik veronderstel dat de opsporings- en preventieve acties het vandaag de jihadisten moeilijker maken om aan zwaar wapentuig en explosieven te geraken, en dus hebben zij hun werkwijze aangepast.
Het zijn vandaag enkelingen die met een keukenmes, zoals je in iedere goede kookwinkel kunt kopen, de wil van Allah, of tenminste wat zij denken dat die wil is, uitvoeren. 
Met amper een week tussentijd werden op deze gruwelijke wijze in Frankrijk mensen vermoord, helemaal conform de voorschriften van de Koran. Soera 47 vers 4 zegt namelijk ‘Wanneer jullie ongelovigen in de strijd ontmoeten, tref dan hun nek’, en soera 8 vers 12, vervolledigt dit met ‘Snij hun hoofden af en de toppen van hun vingers’. Deze verzen, die Johan Sanctorum aanhaalt in een opiniestuk, kloppen, ik heb het zelf opgezocht en de teksten zijn zelfs iets uitgebreider, maar de essentie is er.
De eerste moord, op Samuel Paty, was een gerichte aanslag met een grondige voorbereiding. Deze leraar, die met alle voorzichtigheid en respect zijn moslimleerlingen de kans had gegeven om het leslokaal te verlaten toen hij tijdens een verplichte les over vrije meningsuiting sprak over de Mohammedcartoons, werd verraden door een minderjarige. Dit doet denken aan de tijden van het nazisme en het stalinisme, toen kinderen werden aangespoord om tegenstanders van het regime te verraden, zelfs indien het ging om hun eigen ouders. Na het verraad werd de haatmachine opgestart en werd de onthoofding grondig voorbereid en uitgevoerd.
Het ziet ernaar uit dat president Macron eindelijk heeft begrepen dat het met deze extremistische ideologie niet helpt om je andere wang aan te bieden, maar dat je drastisch en kordaat moet ingrijpen. 
En wat was de reactie in de moslimlanden? Macron wordt beschuldigd en de moordenaar verheerlijkt. Wie herinnert zich de verontwaardiging toen Jan Jambon, na de aanslagen in Brussel, vertelde dat sommige moslims op straat dansten? Wel, wees maar zeker dat ze hebben gedanst, net zoals ze nu ook op bepaalde plaatsen dansen voor de moord op een ongelovige die hun profeet beledigde.
Dit wordt in Europa een bijzonder moeilijk conflict. Wij hebben als idiote naïevelingen de islam binnengehaald en alle vrijheid gegeven omdat wij deze ideologie verkeerdelijk beschouwden als een religie in de stijl van het christendom. Salafisten en andere extreem islamitische organisaties hebben met onze steun een netwerk aan moskeeën opgebouwd en van daaruit hun haatpredikers aan het werk gezet.
Voortdurend worden wij om de oren geslagen dat niet alle moslims fundamentalisten zijn, en dat wij islamofoben zouden zijn. Natuurlijk zijn er vredelievende moslims, maar onderzoek toont wel dat 50% van de praktiserende moslims behoorlijk extreem zijn. We hebben met andere woorden een paard van Troje binnengehaald, één met een halve maan als brandmerk en gevuld met een bende woestelingen die erop gebrand zijn de ongelovigen te onderwerpen. 

Een millennium na de kruisvaart krijgt Europa te maken met een halve-maan-vaart tegen de ongelovigen. De weerwraak van Saladin. 

De democratie onthoofd

Volgens de Belgische grondwet is het volkomen legitiem om een regering te vormen zonder de twee grootste partijen en met een minderheid in één taalgroep, maar voelt zo iets aan als democratisch? 
Traditionele partijen schijnen niet te begrijpen waarom kiezers steeds meer gaan voor extreme partijen, wel nu dit is ondermeer één van de redenen. De twee grootste partijen die samen 43 zetels van de 150 wisten te veroveren in de Kamer, worden opzij gezet door zeven partijtjes die samen zowat alle mogelijk politieke visies vertegenwoordigen. Daarbij levert het zevende partijtje de premier van het land. 
België, waar door zijn ingewikkelde structuur de minderheid aan Franstaligen evenveel ministers levert als de Vlamingen, wordt bovendien deze keer aan Vlaamse kant bestuurd door een minderheid, alhoewel Wallonië en Brussel nog slechts bestaan dankzij de massale injectie van Vlaams belastingsgeld. 
Ik schreef het al eerder, deze regering is een anti-N-VA regering en richt haar pijlen niet enkel op onze partij in het federale halfrond maar bestrijdt ook de Vlaamse regering.
‘De Croo maakt komaf met Vlaamse chaos’ en ‘De Croo en Vandenbroucke spelen in de Championsleague Communicatie, Jan Jambon zit in provinciale.’ zijn twee titels uit de kranten van would-be journalisten die met dit soort belachelijke uitspraken hun steentje willen bijdragen in de strijd tegen onze partij. Zelf heb ik ook al kritiek gehad op Jan, maar deze kritiek is vandaag ongegrond. Jan Jambon werkt naar een evenwicht tussen maatregelen en het in stand houden van een economische activiteit, wat niet gemakkelijk is binnen een vijandige federale regering en met twee coalitiepartners in Vlaanderen waarvan er eentje moet zwijgen en de andere je met veel plezier een pootje licht.
De manier waarop De Croo zijn federale wil opdringt aan Vlaanderen bewijst dat het menens is binnen het clubje van zeven om de weg naar unitarisme op te gaan. Ook dat is een onthoofding van de democratie. 
Dat er chaos heerst in de Corona aanpak is een feit, maar is niet de schuld van Jan Jambon of onze partij. Er is een federale regering die bang is van de cijfers, een groepje experten die het nodig achten om dagelijks hun horrorverhalen te spuien via de media, en die laatsten die de angstpsychose met veel plezier ondersteunen. 

Alle viro- en andere -ologen zouden beter zorgen dat er een gecoördineerde studie gebeurt inzake infectiehaarden en zoeken naar een patroon tussen de zwaar zieken, zodat men gerichte preventieacties kan opstarten en onzinnige maatregelen zoals alle sluitingen en avondklokken vermijdt.

De Croo en Co willen ten alle prijze het aantal Coronadoden vandaag met enkele honderden inperken, maar zullen in 2021 honderdduizenden verdrinken in het economisch moeras dat ze nu aan het creëren zijn. Misschien moet er eens iemand van de Militaire School hen komen uitleggen hoe je in een oorlogssituatie met casualties omgaat. 

Kunnen we de democratie herstellen in 2024?

Velen in onze partij hopen dat we in 2024 een belangrijke stap kunnen zetten naar een confederaal model zoals uitvoerig beschreven staat op de N-VA website. Ik vrees dat dit ijdele hoop is. 
Liberalen, groenen en communisten willen terug naar een unitair België en het is in die situatie onmogelijk om nog een tweederde meerderheid te halen die bereid is tot verregaande autonomie voor de gewesten. Bovendien is het ondenkbaar dat Brussel een groot deel van zijn gewestelijk statuut inruilt voor een grotere impact van de twee taalgemeenschappen zoals ons confederaal plan voorziet. En uiteraard zal iedere aanpassing toegevingen vragen (nous sommes demandeurs de rien) waardoor we uiteindelijk eventueel een zevende staatshervorming krijgen met gelijkaardige problemen als de zes voorgaande.
In 2024 moeten we durven gaan voor een ordelijke opdeling die begint met een dismembratio (*) waarbij Vlaanderen kiest voor autonomie, los van het federale, en vervolgens te kennen geeft onderhandelingen te starten met Wallonië voor de splitsing. Deze onderhandelingen gebeuren volgens het internationaal recht, het uti possidetis iuris (UPI) (**), zodat het een zakelijk gebeuren onder internationaal toezicht wordt en geen koehandel zoals de traditionele staatshervormingen. In dat vooruitzicht is het belangrijk dat we Brussel binnen de (toekomstige) landsgrenzen van Vlaanderen houden die zullen samenvallen met de huidige taalgrens.
Naar internationale spelregels kan Brussel nooit een enclave worden op het grondgebied van Vlaanderen maar we zullen wel de stad een bijzonder statuut moeten verlenen gezien haar internationaal karakter als zetel van de EU en wegens een meerderheid aan niet-Nederlandstaligen. Dat zal echter nooit een Perzische markt worden zoals de staatshervormingen omdat hier internationale regels gelden en in het geval van onenigheid er ook internationale arbitrage zal plaatsvinden. We zullen als Vlaanderen op dat ogenblik wel het Kaderverdrag inzake bescherming van nationale minderheden moeten ondertekenen, maar dat zal op dat ogenblik geen gevaar meer zijn voor de situatie in de Brusselse rand. Dat laatste is trouwens de reden dat we dat nooit getekend hebben. Eenmaal dat we als natie soeverein zijn, kunnen de faciliteiten in de rand verdwijnen, er is geen enkele rechtsgrond waarop Franstaligen die faciliteiten kunnen blijven opeisen. 
Dus ja we kunnen, indien de verkiezingsuitslag het toelaat, in 2024 de stappen zetten naar een democratische Republiek Vlaanderen. We zullen dan nu wel werk moeten maken van een goed dossier dat de toets met internationale rechtsregels doorstaat en een stappenplan moeten klaar hebben om alle federale bevoegdheden over te nemen. Evenzeer is het noodzakelijk dat we ons bezinnen over een andere aanpak van sommige overheidstaken, waaronder niet in het minst justitie. Een zelfstandig Vlaanderen dat hinkt zoals het kreupele België is niet de natie die een meerderheid van de Vlamingen kan verleiden. Maar het blijft een verhaal type ‘Yes We can!’

Dit artikel is een persoonlijke opinie van de schrijver en is geen officieel N-VA partijstandpunt.

(*)    Het ontstaan van een staat door het uiteenvallen van een andere staat, die voorheen over de nieuw ontstane staat rechtsmacht uitoefende.
(**)    UPI houdt in dat staatsgrenzen van nieuwe staten afgebakend worden volgens de reeds bestaande administratief-bestuurlijke binnengrenzen van voor hun onafhankelijkheid.